‘நான் கடந்து வந்த எந்தவொரு நோயை விட கோவிட் -19 விசித்திரமானது, நீண்ட காலம் நீடிக்கும்’

மும்பை: மீண்டு வரும் கோவிட்-19 நோயாளிகளிடம் எதிர்பார்ப்புக்கு மாறாக நோய் அறிகுறிகள் தொடர்ந்து காணப்படுகின்றன. இது ஏன் நடக்கிறது? நோயால் பாதிக்கப்பட்ட ஒருவருக்கு பிறகு என்ன நடக்கும்?

இதுபற்றி, லிவர்பூல் ஸ்கூல் ஆஃப் டிராபிகல் மெடிசின் தொற்று நோய்கள் பிரிவு பேராசிரியரும், உலகளாவிய சுகாதாரத்திற்கான ஆதார தொகுப்பு மையத்தின் இயக்குநருமான பால் கார்னர் உடன் பேசவுள்ளோம். மார்ச் 19 அன்று கார்னருக்கு நாள்பட்ட கோவிட்-19 தொற்று கண்டறியப்பட்டது; பலவீனப்படுத்தும் இந்நோயில் இருந்து அவர் உரிய நேரத்தில் குணமடைந்துள்ளார்.

நேர்காணலின் திருத்தப்பட்ட பகுதிகள்:

நீங்கள் இப்போது எப்படி உணர்கிறீர்கள்?

நான் கடந்த காலத்தில் இருந்ததைவிட இப்போது கொஞ்சம் நன்றாக இருப்பதாக உணர்கிறேன். எனினும் மிகச்சோர்வாக உணர்கிறேன். இதற்காக நான் ஓய்வெடுத்து வருகிறேன்;உங்களுடன் பேசுவதில் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். விசாரித்ததற்கு நன்றி.

நீங்கள் மார்ச் 19 அன்று கோவிட்-19ஆல் பீடிக்கப்பட்டீர்கள்; அத்துடன் பல்வேறு நிலைகளில் மீண்டு வந்ததை பிரிட்டிஷ் மெடிக்கல் ஜர்னல் பக்க வலைப்பதிவில் நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ளீர்கள். நீங்கள் மருத்துவமனைக்குச் சென்றீர்களா அல்லது வீட்டில் இருந்தீர்களா? நீங்கள் எவ்வாறு சிகிச்சை பெற்றீர்கள்?

முடிந்தளவு வீட்டில் வைத்து பராமரிப்பது என்பதுதான் இங்கிலாந்தின் கொள்கையாக உள்ளது. வீட்டிலேயே நிர்வகிக்கப்பட்டேன். தொடக்கத்தில் மிகவும் உடல்நிலை சரியில்லை என்று நான் நினைக்கவில்லை. இது லேசான நோயாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன். அப்படியே போய்விடும் என்றும் கருதினேன். உண்மையில், இது ஒருசில நாட்களுக்குள் மிகக்கடும் நோயாக மாறியது; மூச்சு விட மிகவும் சிரமப்பட்டேன்; எனது நாட்கள் முடிந்துவிட்டன என்று நினைத்த தருணங்களும் இருந்தன. இது உண்மையில் ஒரு பயங்கரமான உணர்வு. இருப்பினும், அந்த நேரத்தில் மருத்துவமனைக்குச் செல்ல எந்த காரணமும் இல்லை. எனவே, நான் வீட்டு படுக்கையிலேயே இருந்தேன். வீட்டில் வேறு டாக்டர்கள் இருந்தனர்; அவர்கள் என்னை உன்னிப்பாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். எனக்கு மூச்சுத்திணறல் இருந்தது, ஆனால் எனது ஆக்ஸிஜன் செறிவு (என் பார்வையில்) நான் மோசமடையவில்லை என்பதைக் காட்டியது.

என் சூழ்நிலையை போலவே, லேசான மற்றும் மிதமான நோயால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் நிறைய பேர் இருப்பதாக நினைக்கிறேன். நாங்கள் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட வேண்டிய அளவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருக்கவில்லை. வீட்டிலேயே சிகிச்சை பெற்று வந்தோம். ஆனால் நோய் எப்படியிருக்கும் - அது 14 நாட்கள் நீடிக்கும் என்று எங்களுக்குச் சொல்லப்பட்டதுதான் பொருத்தவில்லை. இங்கே நான், 120 நாட்களுக்கு மேல் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருக்கிறேன்.

நோயின் ஆரம்பப்பகுதி மீண்டும் உடலை சூடாக வைத்தது - எனக்கு காய்ச்சல் இல்லை; ஆனால் முற்றிலும் பயங்கரமானதாக உணர்கிறேன். அது எங்கிருந்தும் வெளியே வரும்; இது ஒரு கிரிக்கெட் மட்டையால் தலையில் தாக்கப்பட்டதைப் போன்றது. முடிவில் நீங்கள் முற்றிலும் தரையிறக்கப்படுவீர்கள், அது சுமார் 12 வாரங்கள் நீடித்தது. நான் நன்றாக இருந்தபோது எனக்கு இடையில் நேரம் கிடைத்தது; நான் பலரிடம் பேசினேன், தொலைபேசியில் பேச முடிந்தது; வீட்டைச் சுற்றி சிறிய வேலைகளையும் செய்யலாம்.

இரண்டாவது பகுதி, இப்போது வரை, மிகப்பெரிய சோர்வு; அதை மிகைப்படுத்தாமல் நான் மிகவும் கவனமாக இருக்க வேண்டும். நான் எவ்வளவு உடற்பயிற்சி செய்கிறேன் என்பதில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். நான் குறுகிய நடைப்பயிற்சி செய்கிறேன், அதிக தூரம் செல்வதில்லை. நேர்காணல், வேலை தொடர்பான பேசுவது என்று மூடுபனி தருணத்தில் என் நேரத்தை செலவிடுகிறேன். இது மிகவும் பொதுவானது. ஆன்லைனில், பேஸ்புக் பக்கங்களில் நான் படித்தவரை, பல நபர்கள் இந்த பலவீனமான நோயால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள்.

இது, வைரஸின் பாதை மற்றும் இந்நோய் பற்றி உங்களுக்கு என்ன சொல்கிறது?

எனக்குத் தெரிந்த விஷயம் என்னவென்றால், இது சிலருக்கு ஒப்பீட்டளவில் சிறிய தொற்றுநோயாக இருக்கலாம்; ஆனால் வேறுசிலருக்கு இது அவர்களை மருத்துவமனையில் அனுமதிக்க வழிவகுக்கும். சிலர் இறந்து போகிறார்கள். ஆனால் நீண்ட காலமாக உடல்நிலை சரியில்லாதவர்கள் எண்ணிக்கையும் உள்ளது, அவர்கள் கொஞ்சம் மறைக்கப்படுவார்கள்.

இந்நேரத்தில் உங்கள் நாட்டில் என்ன நடக்கிறது என்பது பற்றி எனக்குத் தெரியவில்லை. ஆனால் என் நிலையில் நோய் வரக்கூடிய, போகக்கூடிய நபர்கள் இருப்பார்கள் என்று நான் கற்பனை செய்து பார்க்கிறேன்; மக்களிடம் எப்போதும் காண முடியாத அடையாளம் காணாத அறிகுறிகளும் உள்ளன. அவை சில நேரங்களில் மிக தெளிவற்றவையாக இருக்கின்றன; நோயாளிகள் அதை உருவாக்குவதாக மக்கள் நினைக்கிறார்கள். சிலருக்கு அவர்களின் இதயத் துடிப்பு மிக அதிகரிப்பதில் சிக்கல்கள் உள்ளன - இது சோர்வுக்கான பிரச்சினை. நானும் கூட இதனால் பாதிக்கப்படவில்லை. அந்த நபர்கள் இங்கிலாந்தில் உள்ள மருத்துவர்களிடம் செல்கிறார்கள், இந்த மருத்துவர்கள் அவர்களை கவலையுடன் கண்டறிந்து வருகின்றனர். இந்த நபர்களுக்கு அவர்களுக்கு என்ன நடக்கிறது என்று தெரியும் - நடந்து செல்லும்போது அவர்களின் இதய துடிப்பு 140 அல்லது 150 வரை உயரும்.

எனவே, நோயுடைய மாறுபட்ட பெரிய சுமை உள்ளது. நீங்கள் விஷயங்களை பற்றி விவாதிக்கும் மருத்துவர்கள் மருத்துவமனைகளில் தாங்கள் பார்த்தவற்றை விவரிக்கிறார்கள், உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருப்பதால் மக்களும் மருத்துவமனைக்குச் செல்ல வேண்டியிருந்தது. ஆனால் ஒரு பெரிய எண்ணிக்கையிலான நோய்வாய்ப்பட்ட குழுவினர் வீட்டில் இருந்து சிகிச்சை பெறுகிறார்கள்; அங்கு நோய் பற்றி புரிந்துகொள்வது கடினம் என்று தோன்றுகிறது. நான் தொற்று நோய்கள் மற்றும் சான்றுகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட மருத்துவத்தில் பேராசிரியராக இருக்கிறேன், எனக்கு என்ன நடக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வது கடினமாக இருந்தது. மற்றவர்களுக்கு, இது மிகவும் கடினமாக இருக்க வேண்டும். மனரீதியாக பாதிப்பு இருப்பதாக நினைத்தவர்களுடன் பேசியுள்ளேன். அறிகுறிகள் மிகவும் விசித்திரமாக இருந்தன, அவர்கள் ஒரு மனநோய் வந்துவிட்டதாக நினைத்தார்கள். அது அவர்களை தனிமையாக்குகிறது. இது ஒரு தனிமையான நோய், இந்த விஷயங்களை உணருவதும், நீங்கள் எல்லோருக்கும் வித்தியாசமாக இருக்கிறீர்கள் என்று நினைப்பதும் தான். நோய் பாதிப்பு அளவு பெரியளவில் உள்ளது.

மக்களுக்கு சோர்வு ஏற்படும்போது உண்டகும் மற்ற விஷயங்களில் ஒன்று -அது எனக்கு கிடைத்த குறிப்பிட்ட அறிகுறி என்னவென்றால், அதை மிகைப்படுத்தினால் -- நீங்கள் அதிக பயிற்சி செய்தல், அதிக தூரம் நடந்து செல்லுதல், அதிக மன உடற்பயிற்சி செய்தல் மற்றும் கணினியில் அதிகம் செலவிடுதல்-- அது உங்களை மோசமாகத் திருப்புகிறது. நான் ஒரு குறுகிய சைக்கிள் சவாரிக்கு வெளியே சென்றுவிட்டேன், என் இதய துடிப்பு அதிகரித்தது. நான் அதை மிகைப்படுத்தி நினைத்ததால் இரு தினங்களுக்கு மீண்டும் படுக்கையில் இருந்தேன். நீங்கள் இப்படி சோர்வாக இருக்கும்போது, அப்படி செய்யாமல் இருப்பது மிக முக்கியம்; ஏனென்றால் அது உங்களை மீண்டும் நோய்வாய்ப்படுத்தும் என்பதை நிறைய பேருக்கு புரியவில்லை.

உங்கள் சொந்த முன்னேற்றம் மற்றும் மீண்டு வருவதை நாள்பட்டதாகத் தொடங்குவதற்கான தூண்டுதல் என்ன?

நான் நோயை புரிந்து கொள்ள விரும்பினேன், இதுபோன்ற ஒன்றை நான் எழுதவில்லை என்றால், பிறகு என்ன நேர்ந்தது என்பதை விரைவில் மறந்துவிடக்கூடும். நாம் நன்றாக இருப்பதைக் காண விரும்பினால் அல்லது அது எங்கு செல்கிறது என்பதை ஆவணப்படுத்த விரும்பினால், இந்த விஷயங்களை எழுதியாக வேண்டும்; இதை அன்றாட அடிப்படையில் நாம் நினைவில் கொள்ள முடியாது, ஏனென்றால் இது மிகவும் சிக்கலான நோயாகும். இது உங்கள் நினைவகத்திலும் உங்கள் சிந்தனையிலும் குறுக்கிடுகிறது. எனவே இதை எழுதுவது நான் கடந்து வரும் செயல்முறையைப் புரிந்துகொள்ள உதவியது. நான் ஒரு ஆராய்ச்சியாளர்; புரிந்துகொள்வதற்காக நான் அதை செய்ய வேண்டும் என்று நீங்கள் எதிர்பார்க்கிறீர்கள்.

வெப்பமண்டலம் சார்ந்த நோய்களில் நீங்கள் கவனம் செலுத்தியதற்கு நன்றி; நீங்கள் மலேரியா மற்றும் காசநோய் தொடர்பாக பணியாற்றி உள்ளீர்கள். கோவிட்-19 தன்னை வெளிப்படுத்தும் விதத்திற்கும் நீங்கள் கண்ட பிற அனைத்து நோய்களுக்கும் இடையில் ஏதேனும் பொதுத்தன்மை அல்லது ஒற்றுமையை காண்கிறீர்களா?

நான் கண்ட எந்தவொரு நோயையும் விட இது மிகவும் சிரமமானது; இது எனக்கு ஏற்பட்ட எந்த நோயையும் விட நீண்ட காலமாக உள்ளது. உதாரணமாக, மலேரியா ஒரு கடும் நோய் என்று மேற்கத்தியர்கள் நினைப்பது மிகவும் பொதுவானது. நான் மலேரியாவால் பாதிக்கப்பட்டு இருக்கிறேன்; நான் மலேரியா பகுதிகளில் வாழ்ந்திருக்கிறேன்; நீண்டகால மலேரியாவைக் கொண்டிருந்தேன். மலேரியா என்பது ஒரு நாள்பட்ட, பரவும் நோயாகும் என்பதை புரிந்து கொள்கிறேன். ஆனால் இதுவோ, எதிர்பாராத பல திருப்பங்களைக் கொண்ட ஒற்றைப்படை நோய். இது ஒரு வகையில் மிகவும் பயமூட்டுகிறது.

எனக்கு டெங்கு காய்ச்சலும் இருந்தது; இதுவும் ஓரளவு அதை ஒத்திருக்கிறது. ஆனால் திடீரென்று எங்கிருந்தும் வெளிவரும் பரவல் தான், இதை மிகவும் வித்தியாசமான தொற்றுநோயாக காட்டுகிறது; இது மக்களை மிகவும் பயமுறுத்தும் ஒரு தொற்றுநோயாகும்.

சற்று முன்னோக்கிப் பார்த்தால், உங்கள் அனுபவத்தில் இருந்து, உங்களைச் சுற்றிப் பார்க்கும்போது, இந்நோய் எப்படி பரவுவதாக நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள்?

இது நீண்ட காலத்திற்கு இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். சில முக்கிய அரசியல்வாதிகள் மத்தியில் உள்ள விருப்பம், இது சீக்கிரம் மறைந்துவிட வேண்டும் என்பது தான். ஆனால் இதுபற்றி எனது நேர்மையாக எண்ணம் என்னவென்றால், நடுத்தரத்தில் இருந்து நீண்ட காலத்திற்கு இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். அது நம் வாழ்க்கையை பல்வேறு வழிகளில் மாற்றுவதாகும், அதன் செயல்பாடு தொடங்கிவிட்டது.

இந்நோய் ஒரு வெளிப்பாடு கொண்டது என்று பெரும்பாலும் கூறப்படுகிறது, மேலும் இது சமபங்கு தொடர்பான பிரச்சினைகள் மற்றும் பின்தங்கிய மக்கள் குழுக்களின் சிக்கல்களைக் காட்டுகிறது. நீங்கள் இங்கே என்னுடன் பேசுகிறீர்கள், சிறிது காலம் வேலையில் இருந்து விலகி நிற்கும் அதிர்ஷ்டம் எனக்கு கிடைத்தது. எனது பணி புரிந்து கொள்ளுதல் ஆகும். நான் இந்த நிலைப்பாட்டுக்காக கட்டாயப்படுத்தப்படவில்லை. ஆனால் ஏழை மக்களுக்கு, [இது கடினம்]. இது அனைவரையும் கடினமாக்குகிறது, இது நம் சமூகத்தில் ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் காட்டுகிறது.

உங்கள் பத்திரிகைக்கு திரும்பி வரும்போது, உங்கள் கடைசி சில சொற்களை நீங்கள் உண்மையில் எழுதுவீர்கள் என்று நீங்கள் உணர்ந்த ஏதேனும் புள்ளி இருந்ததா, நீங்கள் அதை தொடர்ந்து எழுதினீர்களா, அவ்வாறு உங்களை செய்தது எது?

ஆரம்ப கட்டத்தில் நோய் என்னவென்று எனக்குப் புரியாதநிலை. நான், "இன்று நான் கொஞ்சம் மோசமாக உணர்கிறேன், எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலி வந்துவிட்டது" என்று சில வார்த்தைகளை எழுதிக் கொண்டிருந்தேன். ஐந்தாம் நாளில் தான் திடீரென்று நெஞ்சுவலி மோசமானதை உணர்ந்தேன், என் இதயம் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. மயோர்கார்டிடிஸ் (இதயத்தொற்று) நோயின் ஒரு பகுதியாக இருக்கிறதா என்பது பற்றி வீட்டில் உள்ள மருத்துவர்களிடம் பேசினேன்; ஏனென்றால் ஒற்றை உணர்வுகள், லேசான இருமலை உணர்ந்தேன். நான் படுக்கைக்குச் சென்றேன், அந்த கட்டத்தில் (எல்லா சக்தியும் என்னிடம் இருந்து வெளியேறியதால்) நான் இறந்து கொண்டிருப்பதாக நினைத்தேன். அதிர்ஷ்டவசமாக, அப்படியில்லை. அத்தகைய இருதய உணர்வுகளுடன் மிகக்கடுமையான சோர்வும் உண்டானது.

ஆனால் பின்னர் இது நோயைத் தூண்டும் ஒன்றாக மாறியது - நான் நன்றாக இருப்பேன், ஓரிரு நாள் தெளிவாக இருப்பேன், பின்னர் ஓரிரு நாட்கள் படுக்கையில் இருப்பேன். எனவே மருத்துவமனையில் இருந்திருக்க வேண்டும் என்று நினைத்ததில்லை. பின்னர் உடல்நிலை சரியில்லாமல் மோசமாகவும் இருந்தேன். எதையும் செய்ய முடியாதவனாக இருந்தேன்; தொடர்ந்து வைரஸால் தூண்டப்பட்டேன். இது தொடர்ந்து என்னை பணி செய்வதை நிறுத்துகிறது அல்லது தலைவலியுடன் என்னை படுக்க வைக்கிறது அல்லது மோசமாக உணர்கிறது.

சிலருக்கு வைரஸுடன் சிறிய பிரச்சனைகள் இருந்திருக்கும், சிலருக்கு பலவீனமாக இருந்திருக்கலாம். மீண்டு வருபவர்களுக்கு உங்கள் பரிந்துரை என்ன?

உங்களுக்கு என்ன நடக்கும் என்பதை நான் நம்புகிறேன். நீங்கள் பெறும் அறிகுறிகள் எவ்வளவு விசித்திரமாக இருந்தாலும் அவை மிகவும் உண்மையானவை. இது உங்களுக்கு பைத்தியம் பிடிக்க வைக்காது. இந்த நோய் பல விசித்திரமான உணர்ச்சிகளை ஏற்படுத்துகிறது, அநேகமாக தலையில் தொற்று ஏற்படுகிறது. எனவே, உங்களுக்கு என்ன நடக்கிறதோ அதை நம்புங்கள்.

சோர்வு ஏற்படும் நிலைக்கு தள்ள வேண்டாம். இதை குணப்படுத்த அல்லது மேம்படுத்தும் வழி உங்களை கடினமாக்குவதாக கருத வேண்டாம்; அப்படி நினைப்பது தான் உங்களுக்கு தீங்கு தரும். மூன்றாவது விஷயம், உங்கள் மீது நீங்களே இரக்கம் காட்டுவது. நீங்கள் குணமடைய வேண்டும் - இது மக்களுக்கு கடினமானது; அவர்களுக்கு வேலை மற்றும் கடமைகள் இருப்பதை அறிவேன், ஆனால் நீங்கள் அதைச் சுற்றியுள்ளவர்களுக்கு விளக்க வேண்டும், மீண்டு வருவதற்கு உங்கள் உடலுக்கு நேரம் தேவை.

உங்களின் கருத்துகளை வரவேற்கிறோம். கருத்துகளைrespond@indiaspend.org. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பலாம். மொழி, இலக்கண நடை கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.