இந்தியா மீண்டும் வேலைக்கு திரும்ப முடியுமா?

மும்பை: நாடு முழுவதும் கோவிட் -19 பாதித்தோர் எண்ணிக்கை தொடர்ந்து அதிகரித்து வரும் நிலையில், பொருளாதாரத்தை சரி செய்ய வேண்டும் என்ற கோரிக்கை அதிகரித்து வருகிறது. இந்தியா எவ்வாறு மீண்டும் தனது பணிகளுக்கு திரும்ப முடியும், அதற்கு அது என்ன செய்ய வேண்டும்? இன்று நோய் பரவுவது பற்றி எவ்வளவு அறியப்படுகிறது, பொருளாதாரம் மீண்டும் திறக்கப்படும்போது என்ன நடக்கப்போகிறது, அந்த மதிப்பெண்ணில் முன்னேற என்ன முன்னெச்சரிக்கைகள் உள்ளன? இந்திய பொது சுகாதார அறக்கட்டளையின் பொது-தனியார் ஒத்துழைப்பில் பேராசிரியரும் லைஃப் கோர்ஸ் தொற்றுநோயியல் தலைவருமான கிரிதர் ஆர். பாபுவுடன், இதுபற்றி பேசவிருக்கிறோம். அவர், கடந்த காலத்தில் போலியோ ஆரம்பமாகுதல் மற்றும் பரவுதல் கட்டுப்பாடு தொடர்பாக பணியாற்றியுள்ளார். புகழ்பெற்ற அகில இந்திய மருத்துவ அறிவியல் கழகத்தில் (எய்ம்ஸ்) மருத்துவராகத் தொடங்கினார்; பின்னர் கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தில் பி.எச்.டி. முடித்துள்ளார்.

இந்தியாவில் நாவல் கொரோனா வைரஸின் முன்னேற்றம் குறித்து நாம் எவ்வளவு புரிந்து கொள்கிறோம்?

உலகின் பிற பகுதிகளுடன் ஒப்பிடும்போது, இந்தியா குறைந்த பரவல் வேகப்பாதை என்று, அடிப்படையில் மிகவும் நன்றாகவே தொடங்கியது, அதாவது மிகக் குறைந்த எண்ணிக்கையிலான வழக்குகள் நம்மிடம் இருந்தன; மிகக்குறைவான இறப்புகள் உள்ளன. நிறைய பேர் இறந்துவிடுவார்கள் என்று ஆரம்பத்தில் கணிப்புகள் போன்றவை பயமுறுத்தின - நிறைய வென்டிலேட்டர்கள் தேவைப்படும், இந்தியா அழிந்து போகிறது என்றெல்லாம் கணிக்கப்பட்டன; ஆனால் அது நடக்கவில்லை. இருப்பினும், வைரஸ் பீதி இத்துடன் முடிவடையவில்லை. சமீபத்திய காலங்களில், கொரொனா வழக்குகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து வருவதை நீங்கள் பார்த்தால், இது உலகின் பிற பகுதிகளைப் போலவே இங்கும் தொடரும் என்பதாகும். எவ்வாறாயினும், நாம் என்ன செய்கிறோம் என்பதை பொருத்து, குறைந்த வேகத்தை தொடர முடியுமா அல்லது அது விரிவடைந்து நோய் பாதிப்பு வழக்குகளில் எழுச்சியை ஏற்படுத்துமா என்பதை தீர்மானிக்கும். இதுவரை நாம் மிகவும் நல்ல நிலையில் இருக்கிறோம். இப்போது அது நாம் என்ன செய்கிறோம், எப்படி செய்கிறோம், அடுத்த சில நாட்கள் மற்றும் சில வாரங்களுக்குள் எவ்வாறு செல்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்தது, இது ஒட்டுமொத்த முடிவை தீர்மானிக்கும்.

பொருளாதாரம் மற்றும் வாழ்வாதாரங்களை நகர்த்தும் பணியை இந்தியா தொடங்க வேண்டும். அதைச்செய்ய இந்தியா எவ்வாறு சிறந்த முறையில் அறிவுறுத்தப்பட வேண்டும்?

உலக சுகாதார அமைப்பு (WHO) மற்றும் பிற அனைத்து முன்னணி அமைப்புகளும் ஒரு நாடு வாழ்க்கைக்கும் வாழ்வாதாரத்திற்கும் இடையில் சமநிலைப்படுத்த வேண்டும் என்று கூறுகின்றன. நான் ஒரு பொருளாதார நிபுணர் அல்ல, எனக்கு தொற்றுநோய் பற்றி மட்டுமே தெரியும். எனவே, நான் ஒரு தொற்றுநோயியல் கண்ணோட்டத்தில் மட்டுமே பேச முடியும். நாட்டிற்கு ஒரு முழுமையான முன்னோக்கைக் கொடுக்க தங்கள் நிபுணத்துவத்துடன் மற்றவர்கள் எடைபோட வேண்டிய நிலையில் உள்ளனர். நாட்டின் ஒவ்வொரு மாநிலமும் நோய் முன்னேற்றத்தின் வெவ்வேறு கட்டத்தில் உள்ளன. சில மாநிலங்கள் தங்களது தொற்றுநோய் கோணத்தை எடுக்கத் தொடங்கியுள்ளன. சில மாநிலங்கள் ஏற்கனவே இதை நன்றாக செய்து வருகின்றன. எனவே, நடவடிக்கை ஏற்கனவே மாநில அளவில் உள்ளது. நீங்கள் தேசிய மட்டத்தில் ஒரு முடிவை எடுக்கும்போது-அதாவது நம்மை திறந்து விடுதல் - பின்னர் நீங்கள் உண்மையில் அதிக பரிமாற்றத்தில் இருந்து [பகுதிகளில் இருந்து] குறைந்த பரவல் [பகுதிகளை] நோக்கி, நகர்ப்புறத்தில் இருந்து கிராமப்புறத்தை நோக்கி வாயில்களைத் திறக்கிறீர்கள். ஆகவே, அதிகரிப்பைத் தடுக்கக்கூடிய சூழ்நிலை பற்றி நீங்கள் எப்படி நினைக்கிறீர்கள்? அங்குதான் கட்டுப்படுத்துவதே முன்னோக்கிய வழி என்று நாங்கள் கூறுகிறோம்.

இதுவரை நாம் செய்திருப்பது ஊரடங்கு மட்டும் தான்; இது ஒரு தணிப்பு நடவடிக்கை, இது வைரஸுடன் ஒரு மறைந்து இருந்து தேடும் விளையாட்டு போன்றது. இந்நேரத்தில், வைரஸ் எங்கிருந்தாலும், நோய்த்தொற்று உள்ளவர்களை தனிமைப்படுத்தி, அது பரவாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். பல மாநிலங்களில் நாம் அதைச் செய்துள்ளோம், ஆனால் ஒரு சில மாநிலங்களில் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. அந்த சில மாநிலங்கள் இப்போது கவனம் செலுத்தும் மாநிலங்கள், மற்றும் மிக முக்கியமான மாவட்டங்களும் உள்ளன.

மாநிலங்களுக்குள் மிகவும் அமைதியாக இருக்கும் மற்றும் ஒரு நோயாளி இல்லாத மாவட்டங்கள் உள்ளன, இருப்பினும் அதிக பரவுதல் உள்ள பகுதிகளும் இருக்கின்றன. எனவே, தளர்த்த நினைப்பது போல, நீட்டிக்கப்பட்ட ஊரடங்கின் மூலம் நாம் பெற்றுள்ள அனைத்து நன்மைகளும் அகற்றிவிடக்கூடாது. இல்லையெனில் எதிர்காலத்தில் நாம் பல வழக்குகளை சந்திக்க நேர்ந்தால், நாங்கள் ஏன் இந்த சிக்கலை சந்தித்தோம் என்று மக்கள் கேட்பார்கள். எனவே, நமக்கு சில லாபங்கள் கிடைத்துள்ளன, ஆனால் நாம் எவ்வாறு முன்னேறுகிறோம் என்பதை உறுதிப்படுத்த வேண்டும். அதற்காக, கண்காணிப்பு மட்டுமே முன்னோக்கி செல்லும் வழி. வழக்குகளை கண்டறிந்து, அவற்றை தனிமைப்படுத்தவும். தொடர்புகளை கண்டறிந்து, அவற்றை தனிமைப்படுத்தவும். உடல் ரீதியான இடைவெளி தவிர மற்ற அனைத்து நடவடிக்கைகளையும் நாம் பின்னர் விவாதிக்க முடியும், இது நாம் எவ்வாறு முன்னேறுகிறோம் என்பதற்கான முக்கிய மூலப்பொருள்.

ஒரு மருத்துவராக, நோய் பரவுவதற்கான காரணங்கள் என்ன என்பதை நீங்கள் சொல்வீர்களா? உதாரணமாக, மும்பை நகரில் நான் இருக்கும் பகுதியில் கூட, ஒவ்வொரு நாளும் புதிய வழக்குகளை நாங்கள் கண்டுபிடித்து வருகிறோம். இப்போது எனக்குத் தெரிந்தவரை, இவர்களில் பெரும்பாலோர் 28 நாட்களுக்கு - இது சுமார் இரண்டு கோவிட்-19 சுழற்சிக்கான நாட்கள் - மேல் ஊரடங்கில் வீட்டில் முடங்கிய நிலையில் உள்ளவர்கள். எனவே வெளிப்படையாக, எங்காவது சில பரவல் ஏற்பட்டுள்ளது. ஆனால் பொதுவாக, இப்போது நாட்டின் பெரும்பாலான பகுதிகள் 40 நாட்களுக்கு மேலாக முடங்கிக் கிடக்கும் நிலையில் இது ஏன் தொடர்கிறது என்ற உணர்வு உங்களுக்கு இருக்கிறதா?

ஊரங்கின் போதே இப்படியெல்லாம் நடக்கிறது என்றால், நாம் எல்லா நடவடிக்கைகளையும் திறந்துவிட்டு, நமது இப்போதைய நடவடிக்கைகளை ஒதுக்கி வைத்திருந்தால் என்ன நடந்திருக்கும் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். இது எவ்வாறு பரவுகிறது என்பதை நான் விளக்குவேன் ஆர்.என்.ஏ [ரிபோநியூக்ளிக் அமிலம்] வைரஸின் தொற்று காரணமாக இந்த நோய் ஏற்படுகிறது; அடைகாக்கும் காலம், அதாவது, வைரஸ் உடலில் நுழையும் நேரத்தில் இருந்து, அறிகுறிகளை உருவாக்கத் தொடங்கும் நேரம் வரை, சுமார் 14 நாட்கள் ஆகும், தோராயமாக 5-7 நாட்கள் சராசரியாக இருக்கும். இந்தியாவில் பெரும்பாலான மக்களுக்கு அறிகுறி தென்படவில்லை அல்லது அவை மிகவும் குறிப்பிடப்படாத அறிகுறிகளை உருவாக்குகின்றன. எனவே, அறிகுறிகள் இல்லாதபோது மக்கள் தொற்றுநோயைப் பரப்புகிறார்கள். இந்நோய்த்தொற்றின் பிரத்யேக மற்றும் மோசமான விஷயம் இது. நல்ல விஷயம் என்னவென்றால், பலர் பாதிக்கப்படுவதில்லை, அவர்கள் மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட வேண்டியதில்லை, அவர்கள் ஒரு ஐ.சி.யூ [தீவிர சிகிச்சை பிரிவில்] இருக்க தேவையில்லை. இருப்பினும், அவை பாதிக்கப்படக்கூடிய மக்களுக்கு தொடர்ந்து பரவலாம். எனவே, இப்போது நாம் காணும் எந்தவொரு பரவலும் அறிகுறி மற்றும் அறிகுறியற்ற நபர்கள் வேறொருவருடன்-அவர்களின் நெருங்கிய தொடர்புகள் அல்லது இரண்டாம்நிலை தொடர்புகளுக்கு இடையில் வருவதே, தற்போது அது பரவும் ஒரே வழி.இந்த வைரஸ் நீர்த்துளிகள் மூலமாக மட்டுமே பரவுகிறது, இவை பல மீட்டர் செல்ல முடியாத கனமான நீர்த்துளிகள் மற்றும் அருகிலேயே இருக்கும் ஒரு மேற்பரப்பில் குடியேறும்.

நீங்கள் ஒரு மீட்டர் என்ற குறைந்தபட்ச தூரத்தை பராமரிக்கும் வரை, நீங்கள் முகக்கவசம் பயன்படுத்துகிறீர்கள் எனில், அது அவ்வளவாக பரவாது. எனவே ஒரு நாடு என்ற வகையில் இந்த இரண்டு நடவடிக்கைகள், உடல் ரீதியான தொலைவு மற்றும் முகக்கவச பயன்பாடு என்று நாம் தொடங்கினோம். நாம் இவ்விரண்டுக்கும் பழகிவிட்டோம், நாம் இதை தொடர்ந்தால், நகர்ப்புற மற்றும் அரை நகர்ப்புறங்களில் பரவுவதைக் குறைக்கலாம்.

எனவே, நாம் ஊரடங்கில் இருந்து வெளியேறி, இந்த இரண்டு விஷயங்களையும் நாங்கள் நியாயமாகப் பின்பற்றும்போது, நோயின் பரவலைக் கட்டுப்படுத்த முடியும் என்று நீங்கள் சொல்கிறீர்களா?

ஆமாம்

நிறைய பேர் தெரிந்து கொள்ள விரும்புவது இதைத்தான்: மே மாதத்தில் பள்ளிகளை திறந்தால், அவர்கள் தங்கள் குழந்தையை பள்ளிக்கு அனுப்ப வேண்டுமா?

உலக அளவில் பார்த்தால் பள்ளிகளை திறக்க அனுமதித்த ஒரே நாடு ஸ்வீடன் தான். இல்லையெனில் ஊரடங்கு கட்டத்திலும் அதற்கு அப்பாலும் உள்ள பெரும்பாலான நாடுகள் பள்ளிகளை மூடிவிட்டன. நோயில் இருந்து தெரியவருவது நாம் பார்ப்பது என்னவென்றால், குழந்தைகள் அவ்வளவு பாதிக்கப்படுவதில்லை. இருப்பினும், அவர்கள் தொற்றை சுமந்து வயதானவர்களுக்கும் பாதிக்கப்படக்கூடிய பிறருக்கும் பரப்பக்கூடும். எனவே, நாம் புதிய வகையில் பணியை தொடங்குவது மிகச்சிறந்த விஷயம், அதாவது வீடியோ வகுப்பு அல்லது அஞ்சல் வழி கல்வியில் வகுப்புகள் நடத்த முயற்சிக்கலாம்; எதிர்காலத்திற்காக வீட்டில் இருந்தவாறு வேலை செய்யுங்கள், சிறிது நேரம் வீட்டில் இருந்து படிக்கலாம், இதுவே நமக்க ஒரு நல்ல நிலையாகும். தடுப்பூசிகளைப் பற்றியும், மறுபயன்பாட்டுக்கு மருந்துகள் பற்றியும் நிறைய ஆராய்ச்சி நடந்து வருகிறது. எனவே, நாம் பின்னர் ஒரு நல்ல நிலையில் இருப்போம் என்று நம்புகிறோம், அப்போது பள்ளிகளையும் பிற துறைகளையும் திறக்க முடியும்.

ஏராளமான தவறான போலி தகவல்கள் சுற்றி வருகின்றன. உங்கள் ஆலோசனை?

ஆமாம், நிறைய தவறான தகவல்கள் இருப்பதாக நான் நினைக்கிறேன். இதில் முதலாவது என்னவென்றால், இந்தியாவில் நம்மிடம் வேறுபட்ட திரிபு உள்ளது, தொற்று பலரையும் பாதிக்காது, பயங்கரத்தை ஏற்படுத்தாது என்பது. இது உண்மை அல்ல. இந்த செய்தி எங்கிருந்து வருகிறது என்பதற்கான ஆதாரங்கள் கிடைக்கவில்லை.

இரண்டாவது தவறான விஷயம் என்னவென்றால், இளைஞர்கள் எந்த பாதிக்கப்படுவதில்லை, எனவே நாம் அலுவலகங்களுக்கும் பள்ளிகளுக்கும் செல்லலாம் என்பதாகும். ஆனால், இது உண்மை இல்லை. நீங்கள் இளமையாக இருக்கலாம், ஆனால் நீங்கள் வீட்டிலுள்ளவர்கள், வயதானவர்கள் அல்லது நோயெதிர்ப்பு-சமரசம் செய்தவர்களின் வாழ்க்கையுடன் விளையாடுகிறீர்கள். இந்தியாவில் நம்மிடம் பல நோய்கள் உள்ளன; மூன்று பேரில் ஒருவருக்கு உயர் இரத்த அழுத்தம் உள்ளது. 10 பேரில் ஒருவருக்கு வகை -2 நீரிழிவு நோய் உள்ளது. எனவே, இணை நோயுற்ற தன்மை அதிகமாக உள்ள ஒரு நாட்டில், நம் வாழ்க்கையுடன் முன்னேற ஒரு வாய்ப்பாக நாம் இதை எடுக்க முடியாது, மேலும் நோய் அதன் போக்கில் போகட்டும் என்று சொல்வதை கேட்கும் போது நான் மிகவும் கலக்கமடைகிறேன்: பின்னர் பொது சுகாதாரத்தால் பயன் இல்லை, நாம் எடுத்த இந்த நடவடிக்கைகள் அனைத்திற்கும் எந்த பயனும் கிடைக்காது. கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன்; இந்த கட்டத்தில் நாம் மனநிறைவுடன் இருக்கக்கூடாது; உலகில் எங்கும் ஒப்பிடும்போது நமக்கு நல்ல பலன்கள் கிடைத்துள்ளன. அதை வீணாக்க வேண்டாம்.

இறுதியாக, அதிகமான மக்கள் இந்த நோயை முன்பே இங்கு கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள் என்பதற்கான சான்றுகள் வெளிவருகின்றன, அது நமக்கு தெரியாது; சோதனை மட்டுமே நமக்கு தெரிவிக்கும் முறையாக முன்னோக்கி செல்கிறது. இந்தியாவைப் பற்றி உங்கள் உணர்வு என்ன?

இப்போதைக்கு, நாம் பரிசோதித்து பார்த்தவர்களை தவிர்த்து பரவலின் அளவு என்னவென்று சொல்லக்கூடிய நிலையில் நாம் இல்லை. காரணம், இந்தியாவில் கிட்டத்தட்ட 70% மற்றும் அதற்கு மேற்பட்டவர்கள் அறிகுறியற்றவர்களாக கண்டறிந்துள்ளோம். ஆனால் இந்த அறிகுறியற்ற வகை மூன்று வெவ்வேறு குழுக்களை உள்ளடக்கியது. மிகச்சிறிய பகுதி உண்மையிலேயே அறிகுறியற்றது, அதாவது இந்த நோய் தொடர்பான எந்த அறிகுறிகளையும் அவர்கள் ஒருபோதும் பெற மாட்டார்கள். அடுத்த பெரிய குழு, அறிகுறிக்கு முந்தையது - அவர்களுக்கு அறிகுறிகள் இல்லாதபோது அவற்றை நாங்கள் சோதித்தோம், ஆனால் அவை பின்னர் அவற்றை உருவாக்கும். மூன்றாவது குழுவில் வித்தியாசமான அறிகுறிகள் உள்ளன. நேற்று தான், சி.டி.சி [அமெரிக்காவின் நோய் கட்டுப்பாடு மற்றும் தடுப்பு மையங்கள்] மேலும் ஐந்து நோய் கண்டறியும் அறிகுறிகளை அளவுகோல்களில் சேர்த்துள்ளது. ஆகவே, அவை அனைத்தையும் நீங்கள் பார்க்கும்போது, நாங்கள் கண்காணிக்கும் அறிகுறிகளை விரிவுபடுத்த வேண்டும்.

நிச்சயமாக, நீங்கள் சோதனையை விரிவுபடுத்த வேண்டும். சோதனை என்பது ஒரு குறிக்கோள் அல்ல என்றாலும், அது ஒரு வழிமுறையாகும். சோதனைக்கு முன்பே நாம் அறிகுறிகளை பார்த்து, சாத்தியமான நோயறிதலை செய்து மக்களை தனிமைப்படுத்தத் தொடங்க வேண்டும். வித்தியாசமான அறிகுறிகள் அல்லது அறிகுறிகள் இல்லாவிட்டாலும் இது முன்னோக்கி செல்லும் வழி; இதைச் செய்வதன் மூலம் தொற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்ட பலரை நாம் தனிமைப்படுத்த முடியும். மீதமுள்ள அறிகுறியற்ற நபர்கள் முகக்கவசம் மற்றும் சமூக இடைவெளி மூலம் [நோய்] பரவாமல் தடுக்கலாம். எனவே அதுவே இப்போது புதிய இயல்பு.

வரவிருக்கும் தாக்குதலைப் பற்றி நாம் கவலைப்பட வேண்டுமா, அல்லது தற்போது இருப்பதைப் போல இது பெரும்பாலும் ஒரு நேரான முன்னேற்றமாக இருக்குமா?

தரவு சொல்வதைத் தாண்டி எங்களுக்குத் தெரியாது. நோய் தாக்கப்படுவதற்கு முன்பு, மற்ற நாடுகளின் எண்ணிக்கை நம்மிடம் இருக்காது என்று நான் சொன்னபோது, ​​வெவ்வேறு தரப்பினர், அது சாத்தியமில்லை என்றனர். ஆனால் இந்தியா உண்மையில் முன்னோடியில்லாத வகையில் உலகில் எங்கும் பொருந்த முடியாத நடவடிக்கைகளை எடுத்தது. நாம் முன்னேறும்போது, ​​நாடு எடுத்துள்ள கொள்கை திசையின் காரணமாக உலகின் பெரும்பாலான நாடுகளை விட நாங்கள் சிறந்தவர்களாக இருப்போம். ஆனால் இது தனிப்பட்ட மட்டத்தில், நிறுவன மட்டத்தில் பொறுப்பிற்கான நேரம்; வீட்டிலிருந்து வேலை போன்ற நடவடிக்கைகள் தொடர வேண்டும். இந்த புதிய இயல்பான காலங்களில் எவ்வாறு தொடரலாம் என்பதில் பள்ளி நிர்வாகங்கள் புதுமையாக சிந்திக்க வேண்டும். எனவே, இந்த பொறுப்புகளை நாம் கவனமாகப் பயன்படுத்தினால், அதே குறைந்த வேகத்தில் நோய் பரவல் என்ற நிலையை தொடருவோம் என்று நினைக்கிறேன், பிற்காலத்தில் நமக்கு ஒரு தடுப்பூசி அல்லது மருந்து இருக்கும். எனவே, கடுமையான ஏதாவது - சில கொள்கை அல்லது செயல்படுத்தல் - எல்லா ஆதாயங்களையும் இழக்க நேரிடாத வரை, இந்தியாவின் முன்னேற்றம் குறித்து நான் மிகவும் நம்பிக்கையுடன் இருக்கிறேன். அது நடக்கவும் கூடாது.

உங்களின்கருத்துகளைவரவேற்கிறோம். கருத்துகளைrespond@indiaspend.org. என்றமுகவரிக்குஅனுப்பலாம். மொழி, இலக்கணம் கருதி அவற்றை திருத்தும் உரிமை எங்களுக்கு உண்டு.